Harde schijven, SSD's en andere opslagapparaten hebben een systeem nodig om hun fysieke gegevensopslag te organiseren in iets dat een computerapparaat kan begrijpen. 

Partities, volumes en logische stations zijn allemaal voorbeelden van verschillende manieren waarop u de ruimte van uw opslagapparaat in kaart kunt brengen. Hoewel ze hetzelfde werk doen, zijn er essentiële verschillen tussen hen.

Begin bovenaan: fysieke schijven

Computers slaan alle gegevens op een of andere vorm van fysieke media op, meestal een harde schijf ( HDD ) of Solid State Drive ( SSD ). Fysieke opslag is iets dat u kunt aanraken en de daadwerkelijke gegevens worden op een fysieke manier weergegeven. Pits en lands op een optische schijf stellen enen en nullen voor. In een SSD worden die databits uitgedrukt door geheugencellen die verschillende ladingsniveaus bevatten.

Zowel volumes als partities zijn gegevensstructuren die binnen en tussen fysieke schijven worden gevonden. Uw fysieke schijf zal de volumes bevatten die u voor de meeste thuisgebruikers gebruikt. Het tegenovergestelde kan echter ook gebeuren, wat we hieronder hebben uitgelegd onder 'Logische versus fysieke volumes '.

De belangrijkste feiten om te begrijpen zijn dat het geheel van een fysieke schijf een enkel volume kan zijn, dat meerdere volumes zich op één fysieke schijf kunnen bevinden en dat één volume zich over meerdere fysieke schijven kan uitstrekken.

Wat is een partitie?

De eenvoudigste manier om een ​​partitie te beschrijven is als een fysieke onderverdeling van een opslagapparaat zoals een harde schijf. Een partitie begint en eindigt op een specifiek punt op de harde schijf of in meer geavanceerde opstellingen met meerdere schijven kan het een segment van een virtuele schijf zijn. 

Zie het als het verdelen van een veld in stukken land. Elk omheind stuk grond is als een afscheiding op een oprit.

Besturingssystemen behandelen partities over het algemeen alsof het afzonderlijke fysieke harde schijven zijn. Als gebruiker zult u geen praktisch verschil zien tussen het hebben van twee harde schijven in uw computer en het hebben van één schijf die is opgesplitst in twee partities.

Wat is een volume?

De term "volume" wordt vaak door elkaar gebruikt met "schijf" en zelfs "partitie", maar er is een fundamenteel verschil tussen beide. Het helpt niet dat verschillende besturingssystemen en computerliteratuur sommige van deze termen losjes en door elkaar gebruiken. Verwarring is onvermijdelijk, maar we zullen proberen de zaken enigszins te verduidelijken.

Een volume is een op zichzelf staande data-eenheid. Het heeft een volumelabel (naam), een enkel bestandssysteem (bijv. NTFS of FAT32 ), en neemt meestal een hele schijf of partitie in beslag.

Wanneer u uw schijven ziet, zoals C: of D:, ziet u een volume. Omdat volumes meestal de grootte van een schijf of een partitie hebben, is het gemakkelijk om te vergeten dat ze niet één en hetzelfde zijn, maar twee verschillende concepten.

Als bewijs hiervan moet u bedenken dat u een volume als een bestand kunt opslaan, zoals een dvd of een schijfkopie. U kunt deze afbeeldingsbestanden vervolgens "mounten" als volumes in uw besturingssysteem, en ze zullen werken en eruitzien als een fysieke schijf of een geformatteerde partitie.

Een ander typisch voorbeeld van het verschil tussen volumes en partities is dat je een diskette niet kunt partitioneren, maar het is nog steeds een opslagvolume. Hetzelfde geldt voor een schijf zonder partities, wat gewoon betekent dat het een enkele partitie heeft die toevallig de hele schijf gebruikt. Er zijn geen partities, maar het is nog steeds een volume.

Hopelijk^(Hopefully) demonstreert dat het onderscheid tussen een volume en concepten als schijf of partitie.

Logische versus fysieke volumes

Nu we hebben vastgesteld dat een volume niet noodzakelijk hetzelfde is als een HDD of partitie, is het een goed idee om kort in te gaan op “logische” volumes. Hoewel u meerdere volumes op één fysieke schijf kunt hebben, zijn er ook situaties waarin de grootte van een volume groter is dan wat een enkele schijf kan bevatten.

Hier komen logische volumes om de hoek kijken. Een logisch volume ziet er voor de gebruiker uit als een grote doorlopende opslagruimte. Toch bevindt het zich fysiek op verschillende locaties op een enkele schijf of zelfs op locaties die meerdere schijven beslaan.

Logische schijven

Verwar een logisch volume niet met een logische schijfeenheid. Als u een fysieke schijf opdeelt in meerdere partities en vervolgens elke partitie formatteert als een volume, elk met zijn stationsletter, zijn die schijven "logische" schijven. Strikt genomen zijn alle volumes logisch omdat ze niet noodzakelijkerwijs gekoppeld zijn aan een enkele of volledige fysieke schijf. Toch lijkt het gebruikelijker dat de term 'logisch volume' verwijst naar een volume dat meerdere schijven beslaat.

Dit betekent allemaal dat er vanuit het perspectief van het besturingssysteem slechts één enkele schijf is met één verzameling opslagadressen. De achtergrondmechanismen van de logische schijfeenheid zorgen er gewoon voor dat gegevens worden geschreven naar de juiste fysieke locatie die is toegewezen aan de opslagadressen van de logische schijfeenheden, ongeacht welke fysieke schijfeenheid dat is.

Basisschijven versus dynamische schijven

In Windows zijn er twee typen harde-schijfconfiguratie: basisschijven en dynamische ^{(Dynamic Disks)}schijven^(Disks) .

Het is zeer waarschijnlijk dat de schijven van uw Windows - computer zijn geconfigureerd als basisschijven^{(Basic Disk)} . Er zijn twee soorten basisschijven^{(Basic Disk)} . Degenen die een Master Boot Record ( MBR ) gebruiken, kunnen vier primaire partities hebben of drie primaire partities en één uitgebreide partitie, die in veel logische partities kan worden verdeeld. Nieuwe^(New) computers die de GUID Partition Table ( GPT ) gebruiken, kunnen 128 partities hebben, veel meer dan een MBR- partitie.

Voor meer informatie over de verschillen, bekijk MBR vs. GPT: welk formaat is beter voor een SSD-schijf? ^{(MBR vs. GPT: Which Format Is Better for an SSD Drive?)}.

Of het nu MBR^{(Whether MBR)} of GPT is, alle basisschijven gebruiken een partitietabel om de partities op een schijf te beheren. Aan de andere kant gebruiken dynamische schijven de Logical Disk Manager ( LDM ) -database. Deze database bevat informatie over de volumes die zich op de dynamische schijf bevinden, zoals hun grootte, waar ze beginnen en eindigen, en hun bestandssystemen. Dynamische^(Dynamic) schijven ondersteunen ook GPT- en MBR- partities, maar gaan verder.

Dynamische^(Dynamic) schijven laten een paar trucjes toe die standaardschijven niet hebben. De belangrijkste is de mogelijkheid om spanned en striped volumes te creëren. Met andere woorden, volumes staan ​​op meer dan één fysieke schijf. 

Een spanned volume presenteert zichzelf als een enkel volume voor het besturingssysteem, maar de fysieke gegevens staan ​​op meerdere schijven. Het volume is opgebouwd uit meerdere segmenten van niet-toegewezen ruimte van meerdere schijven en kan worden uitgebreid.

Een striped volume combineert ook meerdere fysieke schijven tot één logisch volume, maar de gegevens worden over alle schijven heen geschoven, zodat de lees- en schrijfsnelheden van de schijven kunnen worden gecombineerd. Striping wordt ook wel RAID 0 genoemd en biedt de hoogste snelheden voor mechanische harde schijven. Deze snelheidsverhogende techniek is minder relevant voor SSD's^{(less relevant for SSDs)} .

Niet toegewezen ruimte

Wanneer u een partitiemanager of een ander soortgelijk schijfhulpprogramma gebruikt om volumes op een schijf te maken of te verwijderen, ziet u mogelijk een gedeelte van een bepaalde fysieke schijf gemarkeerd als "niet-toegewezen ruimte". 

Dit betekent dat de fysieke ruimte op de schijf momenteel geen deel uitmaakt van een structuur. Niet-toegewezen ruimte kan zich aan het einde van een schijf, in het midden of ergens anders bevinden. Als u een schijfpartitie in het midden van de totale schijfruimte verwijdert, wordt dat opslagruimtegebied niet-toegewezen ruimte.

Als u niet-toegewezen of vrije ruimte ziet, kunt u een of meer partities of volumes in die ruimte maken. In sommige gevallen kunt u een aangrenzende partitie uitbreiden om die niet-toegewezen ruimte op te nemen.

Het formaat van partities, volumes en logische^(Logical) schijven wijzigen

Afhankelijk van het type partitie dat je hebt en waar deze zich op de schijf bevindt, kun je de grootte van partities wijzigen. Laten we bijvoorbeeld zeggen dat je twee partities op een schijf hebt, maar je hebt bijna geen ruimte meer op de ene en genoeg ruimte op de andere. U kunt de ene partitie verkleinen, niet-toegewezen ruimte creëren en vervolgens de andere partitie uitbreiden.

Hoe u uw schijfstructuur^(Disk) kunt controleren in Windows , Ubuntu Linux en macOS

Windows, Linux en macOS zijn de drie primaire desktopbesturingssystemen en hebben allemaal hun eigen hulpprogramma's voor schijf- of partitiebeheer. Verschillende^(Different) distributies van Linux kunnen beheerders hebben die er anders uitzien, maar ze hebben allemaal dezelfde brede functionaliteit.

Windows Schijfbeheer

Het hulpprogramma Microsoft Windows Schijfbeheer^{(Microsoft Windows Disk Management)} is behoorlijk geavanceerd en stelt u in staat bijna alle bewerkingen uit te voeren met betrekking tot partities, volumes en meer. Je kunt het op verschillende manieren openen, maar het gemakkelijkst is door met de rechtermuisknop op de Start-knop^{(Start Button)} te klikken en Schijfbeheer te^{(Disk management)} selecteren .

Zodra je de app hebt geopend, zie je elke schijf en elk volume op je computer. Met de app Schijfbeheer^{(Disk Management)} kunt u gemakkelijk zien welke volumes zich op uw computer bevinden en op welke fysieke schijven ze staan. U kunt hier ook stationsletters toewijzen en een diagnose stellen als schijven of volumes niet correct worden gemount. De schijfafbeeldingen laten ook duidelijk zien welk type partitie elk volume gebruikt.

Ubuntu Linux Schijfhulpprogramma

In Ubuntu Linux wordt het meegeleverde hulpprogramma voor schijfbeheer gewoon Disks genoemd . Net als het Windows -hulpprogramma geeft het u een duidelijk visueel overzicht van de fysieke schijven en de volumes die erop staan. 

Je kunt hier ook je volumes en partities beheren, maar onthoud dat Linux een ingewikkelder set standaardpartities heeft dan Windows . De swap-partitie is bijvoorbeeld wat Linux gebruikt als RAM -swapruimte, terwijl Windows gewoon een bestand^(file) op een bestaande partitie gebruikt. 

Hoewel het altijd waar is dat je niet rond moet gaan met het verwijderen van partities tenzij je weet dat het veilig is, is dat dubbel waar op Linux .

macOS Schijfhulpprogramma

Het macOS -schijfhulpprogramma^{(Disk Utility)} is niet zo druk met informatie als andere besturingssystemen. Toch biedt het de meest kritische functies die je nodig hebt bij het opzetten of wijzigen van de structuur van een schijf.

De eenvoudigste manier om Schijfhulpprogramma^{(Disk Utility)} te starten , is door Spotlight Search te gebruiken . Dus druk op Command + Space en typ vervolgens Schijfhulpprogramma^{(Disk Utility)} . Druk vervolgens op Enter om het programma te starten.

Dit toont u alle schijven die op uw Mac zijn aangesloten , evenals de structuur van die schijven. Houd^(Just) er rekening mee dat macOS bepaalde bestandsindelingen, zoals NTFS , niet kan begrijpen zonder speciale software van derden.

Gebruik Let op!

Nadat u al deze informatie over schijfpartities, volumes en logische stations hebt geleerd, is er nog één ding waar u zich bewust van moet zijn. Knoeien met partities en schijfstructuren kan uw gegevens gemakkelijk vernietigen. De veiligste tijd om met partities te werken, is wanneer uw schijf sowieso leeg is en u de eerste installatie uitvoert.

Hoewel het mogelijk is om partities aan te maken of ze te wijzigen, te verwijderen en de grootte ervan te wijzigen op een schijf die in gebruik is, moet u dit niet doen zonder een back-up te maken van informatie die u niet kwijt wilt.

What Is the Difference Between a Partition, a Volume, and a Logical Drive?

Hard drives, SSDs, and other storage devices require some sort of system to organize their physical data storage into something a computing device can understand. 

Partitions, volumes, and logical drives are all examples of different ways you can map out your storage device real estate. Although they do a similar job, there are essential differences between them.

Start at the Top: Physical Drives

Computers store all data on some form of physical media—usually a hard disk drive (HDD) or Solid State Drive (SSD). Physical storage is something you can touch, and the actual data is represented in some physical way. Pits and lands on an optical disc represent ones and zeroes. In an SSD, those data bits are expressed by memory cells that hold varying charge levels.

Both volumes and partitions are data structures found within and across physical disks. Your physical disk will fully contain the volumes you use for most home users. However, the opposite can also happen, which we’ve explained below under “Logical vs. Physical Volumes.”

The most important facts to understand are that the entirety of a physical disk can be a single volume, that multiple volumes can be on one physical disk, and that one volume can span across multiple physical disks.

What Is a Partition?

The simplest way to describe a partition is as a physical subdivision of a storage device like a hard disk drive. A partition starts and ends at a specific point on the hard drive or in more advanced multi-disk setups it may be a segment of a virtual drive. 

Think of it as dividing a field into plots of land. Each fenced-off plot of land is like a partition on a drive.

Operating systems generally treat partitions as if they were separate physical hard drives. As a user, you won’t see any practical difference between having two hard drives in your computer and having one drive split into two partitions.

What Is a Volume?

The term “volume” is often used interchangeably with “disk” and even “partition,” but there’s a fundamental difference between them. It doesn’t help that different operating systems and computer literature use some of these terms loosely and interchangeably. Confusion is inevitable, but we’ll try to clarify things somewhat.

A volume is a self-contained data unit. It has a volume label (name), a single file system (e.g., NTFS or FAT32), and usually takes up an entire disk or partition.

When you see your drives, such as C: or D:, what you’re seeing is a volume. Because volumes are usually disk-sized or partition-sized, it’s easy to forget that they are not one and the same thing, but two distinct concepts.

For evidence of this, consider that you can store a volume as a file, such as a DVD or a disk image. You can then “mount” these image files as volumes in your operating system, and they’ll act and look just like a physical drive or a formatted partition.

Another typical example of the difference between volumes and partitions is that you cannot partition a floppy disk, but it is still a storage volume. The same goes for a drive with no partitions, which just means that it has a single partition that happens to use the entire disk. There are no partitions, but it’s still a volume.

Hopefully, that demonstrates a volume’s distinction from concepts like drive or partition.

Logical vs. Physical Volumes

Now that we’ve established that a volume isn’t necessarily the same as an HDD or partition, it’s a good idea to discuss “logical” volumes briefly. While you can have multiple volumes on one physical disk, there are also situations where the size of a volume exceeds what a single disk can accommodate.

This is where logical volumes come into play. A logical volume looks like a large continuous storage space to the user. Still, physically it is on different locations on a single disk or even on locations that span several disks.

Logical Drives

Don’t confuse a logical volume with a logical drive. If you partition a physical drive into multiple partitions and then format each partition as a volume, each with its drive letter, those drives are “logical” drives. Strictly speaking, all volumes are logical since they are not necessarily linked to a single or entire physical drive. Still, it seems more common for the term “logical volume” to refer to a volume that spans multiple drives.

All this means is that from the operating system’s perspective, there is just one single drive with a single collection of storage addresses. The background mechanisms of the logical drive simply make sure that data is written to the correct physical location mapped to the logical drives storage addresses, regardless of which physical drive that may be.

Basic Disks vs. Dynamic Disks

In Windows, there are two types of hard drive configuration: Basic Disks and Dynamic Disks.

It’s most likely that your Windows computer has its drives configured as Basic Disks. There are two types of Basic Disk. Those that use a Master Boot Record (MBR) can have four primary partitions or three primary partitions and one extended partition, which can be divided into many logical partitions. New computers that use the GUID Partition Table (GPT) can have 128 partitions, far more than an MBR partition.

To learn more about the differences, check out MBR vs. GPT: Which Format Is Better for an SSD Drive?.

Whether MBR or GPT, all basic disks use a partition table to manage the partitions on a disk. On the other hand, dynamic disks use the Logical Disk Manager (LDM) database. This database holds information on the volumes that reside on the dynamic disk, such as their size, where they begin and end, and their file systems. Dynamic disks also support GPT and MBR partitions but go beyond that.

Dynamic disks allow a few tricks that basic disks don’t. The most important one is the ability to create spanned and striped volumes. In other words, volumes exist on more than one physical disk. 

A spanned volume presents itself as a single volume to the operating system, but the physical data exists on multiple disks. The volume is built up from multiple segments of unallocated space from multiple disks and can be expanded.

A striped volume also combines multiple physical drives into a single logical volume, but data is interleaved across all disks so that the read and write speeds of the drives can be combined. Striping is also known as RAID 0 and offers the fastest speeds for mechanical hard drives. This speed-boosting technique is less relevant for SSDs.

Unallocated Space

When you use a partition manager or other similar disk utility to create or delete volumes on a disk, you may see a section of a given physical drive marked as “unallocated space.” 

This means that the physical space on the drive isn’t currently part of any structure. Unallocated space can be at the end of a disk, in the middle, or anywhere else. If you delete a disk partition in the middle of the disk’s total space, then that storage space region becomes unallocated space.

If you see unallocated or free space, you can create one or more partitions or volumes in that space. In some cases, you can expand an adjacent partition to include that unallocated space.

Resizing Partitions, Volumes, and Logical Drives

Depending on the type of partition you have and where on the disk it’s located, you can resize partitions. For example, let’s say you have two partitions on a drive, but you’re running out of space on one and have plenty of space on the other. You might shrink one partition, creating unallocated space, and then expand the other partition.

How to Check Your Disk Structure in Windows, Ubuntu Linux & macOS

Windows, Linux, and macOS are the three primary desktop operating systems, and all have their own disk or partition management utilities. Different distros of Linux may have managers that look different, but they all have the same broad functionality.

Windows Disk Management

The Microsoft Windows Disk Management utility is quite sophisticated and allows you to do almost all operations related to partitions, volumes, and more. You can open it in various ways, but the easiest is to right-click on the Start Button and select Disk management.

Once you’ve got the app open, you’ll see every disk and volume on your computer. The Disk Management app makes it easy to see which volumes are on your computer and what physical disks they are on. You can also assign drive letters here and diagnose if disks or volumes aren’t mounting correctly. The disk graphics also clearly show what type of partition each volume uses.

Ubuntu Linux Disk Utility

In Ubuntu Linux, the included disk management utility is simply called Disks. Like the Windows utility, it gives you a clear visual breakdown of the physical drives and the volumes that reside on them. 

You can also manage your volumes and partitions here, but remember that Linux has a more complicated set of default partitions than Windows. For example, the swap partition is what Linux uses as RAM swap space, whereas Windows simply uses a file on an existing partition. 

While it’s always true that you should not go around deleting partitions unless you know it’s safe, that’s doubly true on Linux.

macOS Disk Utility

The macOS Disk Utility isn’t as busy with information as other operating systems. Still, it offers the most critical functions you need when setting up or modifying a disk’s structure.

The easiest way to launch Disk Utility is to use Spotlight Search. So press Command + Space and then type Disk Utility. Then press Enter to launch the program.

This will show you all the drives connected to your Mac, as well as the structure of those drives. Just remember that macOS can’t understand certain file formats, such as NTFS, without special third-party software.

Use Caution!

After learning all this information about drive partitions, volumes, and logical drives, there’s one more thing you should be aware of. Messing around with partitions and drive structures can easily destroy your data. The safest time to work with partitions is when your drive is blank anyway, and you perform the initial setup.

While it is possible to create partitions or modify, delete, and resize them on a drive that’s being used, you shouldn’t do it without backing up information that you’re not willing to lose.

Related posts

• Wat is het verschil tussen een VPN en Smart DNS?

• USB 3 versus USB-C: wat is het verschil?

• Thunderbolt 3 versus USB-C: wat is het verschil?

• Wat is het verschil tussen firmware en software?

• SD-kaart kan niet worden gelezen? Hier is hoe het te repareren

• Moet ik een pc kopen of bouwen? 10 dingen om te overwegen

• Chrome-downloadsnelheid traag? 13 manieren om te repareren

• Problemen met Google Stadia-vertraging oplossen

• Wat is een 503-service die niet beschikbaar is (en hoe dit te verhelpen)

• Moet je een SSD defragmenteren?

• 21 CMD-opdrachten die alle Windows-gebruikers moeten kennen

• Hoe GeForce Experience Error Code 0x0003 te repareren

• Afdruktaak wordt niet verwijderd in Windows? 8+ manieren om te repareren

• 10 ideeën voor probleemoplossing voor wanneer uw Amazon Fire Stick niet werkt

• Wat te doen als u denkt dat uw computer of server is geïnfecteerd met malware?

• Hoe te repareren dat audio niet werkt op uw laptop

• Tips voor het oplossen van problemen wanneer Bluetooth niet werkt op uw computer of smartphone

• FIX: Adblock werkt niet op Crunchyroll

• Hoe te repareren "Windows Resource Protection kon de gevraagde bewerking niet uitvoeren" Fout

• Waarom Ntoskrnl.Exe een hoge CPU veroorzaakt en hoe dit te verhelpen?